november 13, 2020

Gnocchi met blauwe kaasroom, zongedroogde tomaat en pijnboompitten

Sommige heerlijke gerechten met een luxe uitstraling hoeven niet ingewikkeld te zijn. Ik hou natuurlijk enorm van koken, maar ik ben, zeker voor etentjes, best een luie kok. De sport is om iets op tafel te krijgen met een grote wauw-factor, maar ook met zo min mogelijk werk. Dit recept is één van die gerechten. In een mum van tijd op tafel en de eerste persoon die deze saus niet lekker vindt, moet ik nog leren kennen. Zelfs de Man, die absoluut geen kaas lust, eet deze gnocchi met smaak…

Favoriete pasta

Gnocchi is, naast penne, mijn lievelingspasta. De eerste keer dat ik het deegwaar at, was tijdens de huwelijksreis van mijn ouders. We gingen een lang weekend naar Schiermonnikoog en sliepen in Hotel Bernstorff. Daar kon je destijds uitstekend eten en was behoorlijk luxe. Ik vond het allemaal even prachtig. We kregen een driegangenmenu en ik kreeg aangepaste gerechten voor mij als twaalfjarige. Één van de gerechten die geserveerd werd was gnocchi, dat ik tot dan toe nog nooit had gegeten.

Ik vond het HEERLIJK. Het sponzige kussentje, wat zeer goed de saus opnam: het was top. In de jaren daarna bestelde ik altijd gnocchi als het ergens op de kaart stond. Dat was niet erg vaak, maar in het Italiaanse restaurant in ons vakantiepark in Portugal (Quinta do Paraiso, voor de kenners), serveerden ze een heel klassieke versie met salieboter. Zoals ik hierboven al beschreef, moest en zou ik dat natuurlijk bestellen. Het was een deceptie. Er was wel heel kwistig met de salie gestrooid, zo overvloedig, dat het nauwelijks eetbaar was. Ik leerde die avond wel een andere dierbare les: ik hou blijkbaar niet zo van salie in overvloed.

Salie planten, verse salie in de natuur — Salie: gedoseerd gebruiken

Ik liet me gelukkig niet afschrikken en heb in de jaren erna nog altijd zoveel mogelijk gnocchi geprobeerd. Een jaar of zeven geleden leerde ik via een vriendin een simpel recept voor gnocchi kennen. Met enkele aanpassingen heb ik het recept naar mijn hand gezet. Ik maakte dit gerecht zelfs een keer met kerst voor een belangrijke vegetarische disgenoot. Mijn schoonmoeder heeft genoten. De weg naar ieders hart is toch via de maag…

Gnocchi

Gnocchi betekent letterlijk ‘klont’ in het Italiaans. Gezien de vorm van de pasta is dat ook wel goed voor te stellen. Eigenlijk is gnocchi het Italiaanse antwoord op de dumpling. Gnocchi wordt al gegeten sinds de Romeinse tijd en verspreidde zich zo over het Europese continent. Zodoende kennen we de gnocchi nu in vele variaties door heel Europa. In Oostenrijk eten ze bijvoorbeeld nockerln, wat traditioneel bij de goulash wordt gegeten. De Kroaten maken njoki en in Polen, het land van de dumplings, kennen ze ook twee varianten. In Frankrijk maken ze een bijzondere variant: de gnocchis a la parissienne, waarbij de gnocchi van soezenbeslag wordt gemaakt!

Ondanks dat de aardappelversie nu de meest populaire is, is deze innovatie nog relatief nieuw. Voorheen werden vaak eieren gebruikt om de semolina bijeen te houden, net als bij gewone pasta. De toevoeging van aardappelen verving de eieren, hoewel je nog altijd een ei kunt toevoegen.

De uitspraak van Gnocchi

Gnocchi spreek je uit al njók-kie, met de nadruk op de eerste klemtoon en een verlenging van de o. De eerste k hoor je maar heel zacht. Niet als gnotsjie, wat ik regelmatig terug hoor (ook uit de mond van de groteren der aarden op bijvoorbeeld televisie of YouTube). Ook niet als nokkie (je gaat niet knock out) of knokkie (je gaat ook niet vechten), varianten die ik werkelijk voorbij heb zien komen. Dus, voor eens en voor altijd: njók-kie. Zie hieronder om te horen hoe een Italiaan het uitspreekt:

Zo spreek je gnocchi dus uit.

Gnocchi, of om precies te zijn gnocchi di patate, kun je tegenwoordig overal vinden, ook gewoon in de supermarkt. Zowel gedroogd als vers is het eenvoudig verkrijgbaar. Je kunt echter ook eenvoudig zelf gnocchi maken. Gnocchi is een soort pasta, maar het basisingrediënt is aardappel. Je hebt echter ook varianten van semolina of bloem, maar de meest voorkomende is die met aardappel. Ik vind die het lekkerst. Je kunt wel variëren met bijvoorbeeld zoete aardappel. In de nieuwsbrief volgt binnenkort het recept om zelf gnocchi te maken!

In Italië kennen ze velen varianten. Zoals met vrijwel alle Italiaanse recepten heeft elke streek zijn eigen versie. In Toscane maken ze een ‘armeluizen’ versie, met ricotta en spinazie. In Sardinië maken ze mini gnocchi van tarwe die ze malloreddus noemen. Kortom: met alle Italiaanse én Europese varianten is gnocchi een product dat wel wat bekendheid verdient.

Het recept

De meest simpele versie van dit gerecht staat binnen een kwartier op tafel. Een extra toevoeging is echter om de gnocchi even te bakken in roomboter, waardoor de pasta knapperig wordt en een nootachtige smaak krijgt. Dit gerecht is zowel vegetarisch als met vlees uitstekend te bereiden. Voor de vegetarische versie laat je de uitgebakken spekjes weg.

Gnocchi di patate, met blauwe kaasroom, zongedroogde tomaat, rucola en pijnboompitten

Een kleine disclaimer: gek genoeg is niet iedereen zo gek op gnocchi als ik. Zoals met elk denkbaar ingrediënt is er altijd wel iemand te vinden die het niet lust. Niets van aantrekken! Je kunt deze saus natuurlijk ook met andere pasta eten, zoals ravioli of tagliatelle.