FASTFOOD FRIDAY – De ultieme Berliner kipburger

Toen vriendin N. nog vlees at, genoot ze op haar favoriete plek in de wereld van de ultieme hamburger. Die plek was Berlijn en die hamburger was eigenlijk een kipburger. Ze heeft nooit meer één gegeten die zo lekker was als die speciale burger bij dat specifieke tentje. Een jaar later kwam ze terug. Om die burger te proeven, natuurlijk. Maar het noodlot sloeg toe: de burger stond niet meer op de kaart.

Met stomheid geslagen vroeg ze de vriendelijke serveerster van de hippe pub Rickenbachers wat er dan nu op de kaart stond. Was er iets dat de culinaire leegte dat deze burger achterliet kon vullen? Dat was er volgens de serveerster wel. Ze hadden nu een andere burger en die was ‘eigenlijk precies hetzelfde als die kipburger, hoor!’. Anticlimax. Dat was het natuurlijk absoluut niet. Tot op de dag van vandaag heeft N. nooit meer zo’n lekkere burger gegeten. Het is vast één van de vele redenen om vlees op te geven.

Smaakherinnering

Ik begrijp een teleurstelling zoals deze als geen ander. Niets is zo jammer als iets wat je heel erg lekker vindt van de kaart te zien verdwijnen. Zo stopte de leverancier van Bellami’s een tijdje met de goddelijke bospaddenstoelenkroketjes en maakte er een hele matige, vegan versie van. Bellami’s besloot daarop de kroketjes te schrappen. Godzijdank kwamen de originele weer terug!

N. had daarnaast nog een tweede teleurstellende ervaring. Je een jaar lang verheugen op iets wat je als onovertroffen herinnert en het toch niet hetzelfde blijkt als in je herinnering.

Bij een smaakherinnering komen vele dingen kijken. De ambiance, je gemoedstoestand, de plek waar je bent, de geuren die ruikt, de muziek die je hoort, de sociale contacten die je op dat moment hebt, het drankje dat je drinkt: het draagt allemaal bij aan de totaal ervaring. Iedereen herkent een dergelijke ervaring wel van een memorabele vakantie. Het is net als die heer-lij-ke wijn in Griekenland, waar je flessen van achterover sloeg na de siësta en dozen van mee terug neemt. Eenmaal thuis, terug in je dagelijkse sleur van kantoorafspraken, vuile kattenbakken en regen, blijkt dat bocht niet te zuipen.

De ultieme kipburger: hoe dan?

Desalniettemin ben ik met N.’s lot begaan. Dus werd ik geïnspireerd, oh zo geïnspireerd om deze burger na te maken. Niet in de laatste plaats omdat ik natuurlijk zelf ook wel een taste of heaven wilde proeven.

Ze vertelde me dat het een kipburger was met cornflakes, creamcheese, scherpe saus en avocado. Ik heb één hele donkere, vage foto gekregen. En daar moest ik het dan maar mee doen.

De burger zelf bleek het lastigst te evenaren. Ik wist zeker dat ik een kippendij moest gebruiken. Dit zorgt weliswaar niet per se voor de mooiste vorm, maar wel voor een sappige burger, die niet droog wordt. En kippendij heeft meer smaak dan bijvoorbeeld filet. Bovendien lijkt de gekke vorm van een kippendij op de burger van de foto.

Er volgden vele versies, waarbij niet alleen de coating, maar ook de bereidingswijze veranderde. Ik heb de kip gefrituurt en geprobeerd te bakken in zowel de oven als de pan. Frituren bleek, na verschillende poging toch de beste optie, maar daarvoor moet de kippendij wel mooi dun zijn. Die moet je dus platslaan, als een schnitzel. Anders krijg je de kippendij nooit gaar en niemand wil rauwe kip eten.

Ik heb de eerste versie gemaakt met uitsluitend cornflakes en dat bleek geen succes. Ik ben best wel fan van dingen bedekken met cornflakes of er een kruim van maken. Zowel in hartige gerechten als zoete kun je heel leuke dingen doen met Kellogg’s. Maar bij de kipburger werd de cornflakes vrijwel direct slof. Dat is zonde van al het paneren en frituren dat je zojuist hebt gedaan. Dus ik greep terug op mijn aloude vriend, de Prins van het Paneren: Panko! Dit Japanse broodkruim is niet bepaald goedkoop, maar er is eigenlijk niks dat in de buurt komt. Panko is bros, stevig en knapperig en in tegenstelling tot ‘gewoon’ paneermeel nooit melig. Ik vind ook dat panko meer overeenkomt met wat ik op de foto kon ontwaren. Je kunt het kopen bij de toko of bij de supermarkt.

Ineens klikt het: ik doe een mix van panko en verkruimelde cornflakes! Cornflakes voor de smaak, panko voor de binding. Dat moest het worden.

Brioche: het ultieme burgerbroodje

En dat broodje, daar was ik al snel over uit. Volgens N. was het vooral een ‘lekker broodje’. Het moet dus wel een hoogwaardige briochebol zijn. Bij vele broodjes is dat eigenlijk het lekkerst, dus waarom niet bij deze ultieme burger? Brioche is zoetig en vettig door de vele roomboter die erin zit. Dus ik bestelde briochebollen bij de lokale ambachtelijke Franse bakker (Broodje van Eigen Deeg).

Toen was ik al een heel eind. Ik vind avocado altijd nogal van de burger afglijden. Dat eet niet fijn. Dus ik maak een soort geprakt avocado mengsel, zodat je het als saus op de burger kan doen. Een trucje dat ik heb afgekeken van taco fastfoodketens. Zij gebruiken altijd iets wat ze avocadopulp noemen, om snel en efficiënt te werken en zodat de gasten eenvoudiger kunnen eten.

Voor de scherpe saus koos ik twee dingen: een salsa met chili en koriander én good old sriracha. En toen waren we good to go! Na vijf keer proberen vond ik dat ik een aardige versie had. De creamcheese stond ik zelf wat afwijzend tegenover. Waarom geen zure room? “Nee,” zei N. “het moet echt creamcheese zijn!” Oké, oké, jouw burger, jouw feestje. En ze kreeg geen ongelijk. Het bouwen kon beginnen…

Het recept: N.’s ultieme kipburger uit Berlijn

Het vroeg dus best wel wat tijd, proeven en creativiteit, het creëren van de ultieme burger. Ik vind dat het uiteindelijk is gelukt. En anders is het in ieder geval een verdomd lekkere kipburger!

De burger is het best meteen te consumeren. Je kunt ‘m echter ook kort frituren, af laten koelen en invriezen of in de koelkast bewaren. Dan kun je ‘m later ‘af’ frituren en er alsnog van eten. Let goed op dat je de burger niet bruin frituurt de eerste keer. Dit heb ik gedaan voor de foto’s in dit artikel en dat resulteert in, zoals je ziet op de foto’s, erg donkere kipburgers.

Oproep: Madame Sjalot zoekt jouw culinaire herinnering!

Heb jij ook een gastronomische herinnering, waarvan je benieuwd bent of die na te bootsen is? Ik grijp die uitdaging met beiden handen aan! Stuur me een bericht in de comments, via Facebook of op Instagram via @madamesjalot of #madamesjalot en wie weet zie jij jouw ultieme culinaire gerecht terug! Mag je ook komen proeven. Zo ben ik dan ook wel weer.

Cheers!