Lunchen bij De Prinsenhof Groningen

In de coronatijd was het voor ons vrijwel onmogelijk om mijn schoonouders te ontmoeten. Nu het allemaal weer wat beter gaat en Rubens ouders het aandurfden, besloten we uitgebreid te gaan lunchen bij de Prinsenhof in Groningen!

In Nederland hebben we eigenlijk geen lunchcultuur zoals we die in de rest van Europa kennen. We eten vooral graag even snel een broodje tussendoor in de middag en nemen niet de tijd om uitgebreid te eten. Dat zie je dan ook vaak terug op de menukaart in de lokale horeca. Je kunt op maar weinig plekken in Nederland uitgebreid lunchen. Dit is gelukkig aan het kenteren waardoor je op steeds meer plekken uitgebreid kunt lunchen. High-end restaurants bieden verrassingsmenu’s tijdens de lunch aan en naast de drie traditionele S’en (sandwiches, salades en soepen), staan er tegenwoordig ook steeds vaker warme gerechten op de middagkaart.

Zo ook bij De Prinsenhof. We gingen lunchen in het grand café, dat een andere uitstraling heeft dan Restaurant Nassau, dat tevens resideert in het indrukwekkende, monumentale gebouw aan het Martinikerkhof. Het is een prachtige ambiance: hoge plafonds, netjes uitgebikte bakstenen muren, authentieke, zwart-witte plavuizen en glas-in-lood. Het straalt één en al historie uit, zonder daarbij comfort en luxe uit het oog te verliezen. De Prinsenhof is met dit decor één van mijn favoriete plekken in Groningen, gewoon omdat het er zo aangenaam toeven is.

De bediening is bij de Prinsenhof erg prettig en zeer voorkomend. Uiterst beleefd, netjes en nooit opdringerig. Daarmee is er wat minder ruimte voor de persoonlijke karaktereigenschappen van de medewerkers, maar dat is een keuze die gepast is bij deze plek. Het draait niet om het personeel, maar om je samenzijn met het gezelschap.

Het eten

Cas Spijkers zegt “Valla”

Dat gastvrijheid en ambiance belangrijke onderdelen zijn van je ervaring, staat als een paal boven water. Edoch probeer ik mijn oordeel niet te laten bedwelmen door de prettige sfeer en kritisch, doch rechtvaardig mijn licht te laten schijnen op het eten.

Waar het gros prima is, soms zelfs uitstekend, valt er ook nog wel het een en ander te verbeteren. Om te beginnen serveren ze bij de Prinsenhof al sinds jaar en dag de garnalen- en geitenkaaskroketjes van Cas Spijkers. Dat klinkt alsof Chef Spijkers uit de dood is herrezen en deze kroketten as we speak staat te produceren in een ambachtelijke omgeving. Niets is natuurlijk minder waar. De kroketjes zijn getrademarkt door Cas Culinair (Good Life Foods) en worden in de fabriek geproduceerd. Dat hoeft niet per se erg te zijn, er bestaat heus wel goede prefab bittergarnituur. Ik vind echter dat je van een restaurant met de statuur van de Prinsenhof mag verwachten dat ze de kroketten zelf moeten maken. Daar komt nog bij dat ik de kroketten “van Cas Spijkers” gewoon niet zo goed vindt. Ruben koos ditmaal voor garnalenkroketjes (€7,00/5 stuks). Er zitten jammer genoeg maar weinig garnalen in de salpicon. Het smaakt ook niet erg overtuigend naar garnaal. Wél lekker was de bij geserveerde gember-wasabi mayonaise!

Ikzelf begon met een bisque van Hollandse garnaal, venkel, tomaat en chipotleolie (€10,95). Deze was uitstekend, al mag de soep wat mij betreft iets verder ingekookt worden. Dit is echter mijn persoonlijke smaak en ik vond het echt een prima bisque, met voldoende Hollandse garnalen erin. Het was ook prima qua portie. De chipotleolie is aan mij voorbijgegaan en heb ik niet geproefd.

De salade met gekonfijte eendenbout met haricot verts en truffelmayonaise (€18,95) die schoonmoeder Jennyke nam, was gewoon goed. Simpel, rechtdoorzee en lékker! De truffelmayonaise werd los geserveerd en dat is voor veel mensen een zegen. Dan kunnen ze zelf beslissen hoeveel ze toevoegen aan hun gerecht. Ik durf niet met zekerheid te zeggen dat de eend huisgekonfijt was, maar dit is nu een voorbeeld van een product dat je uitstekend kunt aanschaffen bij de betere Franse supermarkt of groothandel. Ik sla zelf altijd ingeblikte confit de canard in wanneer ik een hypermarché bezoek, en ben hierin dus zeker niet Roomser dan de paus.

De op de huidgebakken zeebaars met spitskool, sinaasappel, witlof en Hollandaisesaus (€23,50), was goed gebakken en mooi gefileerd. De huid was knapperig, al was het voor mijn schoonmoeder W. “een beetje teveel van het goede” om die op te eten. Dat is natuurlijk prima, maar het lag niet aan de uitstekende bereiding van de vis in de keuken. Ik vond de keuze voor mais in het gerecht wel wat opmerkelijk en eigenlijk niet zo goed passen in het geheel van het gerecht en bij de andere smaken.

Het heilige gerecht: Eggs Benedict

En dan: de Eggs Benedict (€11,75). Ik heb natuurlijk al geschreven over mijn voorliefde voor dit gerecht. Ik heb het veelvuldig gegeten in de UK en het natuurlijk zelf gemaakt. Laat ik beginnen met iets positiefs: dat de Prinsenhof dit gerecht op de kaart zet, vind ik voor ze spreken. Het is in het drukke lunchuur best stressvol om Hollandaisesaus te moeten maken en eieren te moeten pocheren. Nog een pluspunt was dat ik op verzoek extra Hollandaisesaus kreeg! Ik heb weleens te horen gekregen dat dat niet kon, omdat het te moeilijk was (ik kijk naar jou, Concerthuis). In Nederland zijn er niet veel zaken die Eggs Benedict op de kaart zetten, dus dat an sich is top.

Maar de bereiding liet wat te wensen over. De eieren verdienen een compliment, want die waren perfect gepocheerd. Het briochebroodje was helaas wel érg donker. Ikzelf hou stiekem van brood dat net te hard getoast is, maar dat geldt niet voor iedereen. De bacon was mooi uitgebakken, hooguit wat weinig, maar ook dat is een voorkeur. Ik vond alleen de gigantische tomaat echt onder de maat. Het is niet voor niets dat de Duitsers de Nederlandse tomaat wasserbombe noemen. Dat was hier aan de orde. De tomaat was veel te groot in verhouding tot de rest van het gerecht en zeer waterig. Dit is jammer, want de moeite om de tomaat te plicheren (het ontvellen van de tomaat) kan ik wel waarderen. Ook snap ik dat het gebruik van verse tomaat een bewuste keuze is, maar qua smaak vond ik het niet in orde.

De eerder besproken Hollandaisaisesaus was schuimig, zó schuimig dat het meer aan een sabayon deed denken. Dat vind ik niet per se erg en daarnaast een vrije keus van de chef. Het betekent alleen wel dat de saus als badschuim lijkt weg te smelten waar je bij staat. Zodoende vroeg ik ook om extra saus. Ik vond de Hollandaise daarnaast niet op smaak en echt té weinig zuur hebben. Jammer, zeker als dit je lievelingsgerecht is. Lees hier waarom de balans van smaken voor mij zo belangrijk is in dit gerecht.

Koffie

We sloten af met een kopje koffie met een lekkere macaron (€1,25/stuk). Ik had één met key lime pie smaak, een soort limoen cheesecake uit Florida, en mijn schoonmoeder had een van rode vruchten. Beiden waren prima! De koffie vind ik ook erg lekker bij de Prinsenhof. Het smaakt niet verbrand en “schoon” (soms worden de espressoapparaten niet regelmatig genoeg gereinigd) en de melk was goed geschuimd. Een goede afsluiter dus!

Kortom: ik ben gematigd enthousiast over De Prinsenhof. Als de receptuur van de Eggs Benedict verandert, zal ik geen seconde aarzelen om het opnieuw te proberen! Ondanks de gemixte gevoelens over de gerechten, weet ik zeker dat ik hier nog vaak terugkom. Sommige gerechten waren gewoon érg goed, de bediening is uiterst voorkomend én het prinselijk toeven.

Wil je reserveren voor lunch of diner bij het Grand Café van De Prinsenhof Groningen, klik dan hier voor meer informatie. Ik ben zeer benieuwd naar jullie ervaringen bij de Prinsenhof! Laat het me weten in de comments, op Facebook of via Instagram en tag @madamesjalot of #madamesjalot!

Cheers!